بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با خطر پذیری در دانشجویان خوابگاهی دانشگاه علامه طباطبایی

امروزه سرمایه اجتماعی، به عنوان بعد اجتماعی و معنوی سلامت، مورد توجه دانشمندان علوم انسانی واجتماعی زیادی قرار گرفته است. از نقطه نظر رفاه اجتماعی، سرمایه اجتماعی بعدی است که می تواند از طریق تشویق افراد مشارکت و همکاری در تعاملات اجتماعی، به حل معضلات و آسیب های اجتماعی و کاهش خطرپذیری در افراد جامعه کمک نماید. این پژوهش، با هدف بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با خطرپذیری در دانشجویان ساکن در خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی تهران در سال 1389 انجام گرفته است. روش پژوهش: پژوهش حاضر مطالعه میدانی و توصیفی از نوع همبستگی است. برای جمع آوری داده های پژوهش، از پرسشنامه سرمایه اجتماعی (اونیکس و بولن، 2000)، و خطرپذیری نوجوانان ایرانی (زاده محمدی و احمدآبادی، 1387) استفاده شده است. نمونه مورد مطالعه، 372 نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه های پسران و دختران دانشگاه علامه طباطبایی شهر تهران که بصورت تصادفی انتخاب گردیدند تشکیل دادند. داده های این پژوهش با استفاده از spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که همبستگی معنی دار منفی بین سرمایه اجتماعی، ابعاد شناختی و ارتباطی سرمایه اجتماعی با خطرپذیری در افراد مورد مطالعه وجود دارد، لیکن بین بعد ساختاری سرمایه اجتماعی و خطرپذیری، ارتباط معنی دار مشاهده نگردید. همچنین بین ابعاد مواد مخدر، الکل، سیگار وخطرپذیری جنسی خطرپذیری با سرمایه اجتماعی در دانشجویان خوابگاهی مورد مطالعه، همبستگی معنی دار و منفی وجود دارد. میانگین نمرات دختران، افراد متاهل و شاغل در پرسشنامه سرمایه اجتماعی، بطور معنی داری بیش از سایر گروهها بوده، و برعکس میانگین نمره پسران، افراد مجرد و بیکار در پرسشنامه خطرپذیری بطور معنی داری بیش از گروه های دیگر بوده است(05/0p<). بحث و نتیجه گیری: بررسی روایی و پایایی بالای پرسشنامه های مورد استفاده در این مطالعه نشان داد که این ابزارها را می توان بطور موفقیت آمیزی در جامعه بکار برد. وجود ارتباط بین سرمایه اجتماعی و خطرپذیری، به متولیان سلامت جامعه و دانشگاهها کمک می کند تا بتوانند اقدامات پیشگیرانه و حمایتی موثر و مناسب را در جهت ارتقاء سطح سلامت اجتماعی و معنوی افراد جامعه و بویژه دانشجویان بردارند